وجوب حفظ سلامتی و حرمت آسیب به بدن
مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای (حفظه‌الله تعالی):
به‌طورکلی حفظ سلامتی فی‌نفسه واجب است و هر عمل یا هر نوع خوراکی که برای بدن ضرر قابل‌توجهی داشته باشد، جایز نیست.
مراد از ضرر قابل‌توجه این است که ضرر در حدّی است که در نگاه عقلاء، قابل‌چشم‌پوشی و اغماض نیست و تشخیص موارد آن به عهده‌ی مکلف است.
آیت‌الله‌العظمی سیستانی (حفظه‌الله تعالی):
خوردن و آشامیدن هر چیزی یا انجام هر کاری که موجب هلاکت یا ضرر و زیان شدید (ضرر فوق‌العاده و مهمّ) برای بدن شود، مثل نقص اعضا یا ازبین‌رفتن بعضی از حواسّ، حرام است.
اموری مانند مرگ مغزی، کوری چشم، ناشنوایی، قطع دست‌وپا یا ازکارافتادگی و فلج شدن آنها، ازکارافتادن هر دو کلیه، برداشتن رحم یا بریدن تخمدانها و مواردی ازاین‌قبیل، ضرر فوق‌العاده و مهمّ محسوب می‌شود؛ امّا صِرف تب و سردرد مختصر، سرماخوردگی موقّت، بریدن مقداری از پوست بدن، سرخی یا کبودی یا سیاهی پوست، برداشتن یک کلیه برای کسی که کلیۀ دیگر او سالم است و می‌تواند با آن ادامۀ حیات دهد و مانند آن، ضرر فوق‌العاده محسوب نمی‌شود.
شایان‌ذکر است، اگر انسان احتمال دهد خوردن یا آشامیدن چیزی یا انجام کاری برای او ضرر شدید (ضرر فوق‌العاده و مهمّ) دارد ــ هرچند در آینده ــ چنانچه احتمال مذکور قابل‌توجه و عقلایی باشد، طوری که چنین احتمالی موجب ترس و نگرانی شود، (به عبارتی، احتمال معقول ضرر را بدهد، طوری که منشأ خوف برایش شود) خوردن و آشامیدن آن شیء یا انجام آن کار حرام است و لازم نیست یقین یا اطمینان به ضرر حاصل شود.
آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی (حفظه‌الله تعالی):
خوردن یا نوشیدن چیزی که برای انسان ضرر مهمّی دارد حرام است.
