نام اصلی امام‌زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) (م ح م د)
پرسش:
آیا جایز است نام اصلی امام‌زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) (م ح م د) استفاده شود؟
الف) در حالات شخصی (مناجات‌ها و خلوت‌ها یا …)
ب) در مجالس
ج) در کتابت و نوشتار
نقل از امام علی بن محمد الهادی (علیه‌السلام):
لَا یَحلُّ لَکُمْ ذِکْرُهُ بِاسْمه (۱)
حلال نیست اسم مخصوص حضرت را بگویید.
پاسخ:
مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای (حفظه‌الله تعالی):
نام‌بردن یا نوشتن نام حضرت (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) به اسم مذکور، مانعی ندارد.
آیت‌الله‌العظمی سیستانی (حفظه‌الله تعالی):
روایاتی که از نام‌بردن اسم حضرت حجّت (محمد بن الحسن) (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) منع کرده است، شامل ما نمی‌شود.
آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی (حفظه‌الله تعالی):
حرام نیست هرچند ترک آن موافق احتیاط استحبابی است.
آیت‌الله‌العظمی صافی گلپایگانی (رحمةالله‌علیه):
در همه موارد به احتیاط جایز نیست.
آیت‌الله‌العظمی نوری همدانی (حفظه‌الله تعالی):
در عصر غیبت، نام مبارک حضرت بقیَةالله برده نشود.
آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی (حفظه‌الله تعالی):
تصریح به نام مبارک آن حضرت اشکالی ندارد و در جای خود گفته‌ایم که روایاتی که از این کار نهی می‌کند، شامل زمان ما نمی‌شود و ادلّهٔ آن را در آخر بحث تقیّه از کتاب قواعد الفقهیّه آوردیم. جهت مطالعه آن می‌توانید به کتاب «قواعد الفقهیّه» ذیل “التنبیه التاسع: هل یحرم تسمیة المهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)؟ “مراجعه نمایید.
آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی (حفظه‌الله تعالی):
در تمامِ مواردِ مذکور بنابر احتیاطِ واجب، حرام است.
شایان‌ذکر است برخی از فقهاء، قائل به حرمت به نحو مطلق هستند؛ مانند شیخ صدوق، علّامه مجلسی، محدّث نوری و محقق داماد در کتاب شرعة التسمیة که ادعای اجماع بر حرمة تسمیه نموده است.
و برخی قائل به جواز تسمیه می‌باشند؛ مانند مرحوم شیخ حر عاملی، فیض کاشانی و شیخ بهائی در کتاب مفتاح الفلاح و نهی در روایت وارده را حمل بر کراهت کرده‌اند.
گروه سوم قائل شده‌اند که در دوران تقیّه اعم از آنکه تقیه بر نفس آن وجود مبارک یا بر خودمان باشد، نام‌بردن حرام است؛ اما در غیر شرایط تقیّه اشکالی ندارد.
و گروه چهارم قائل شده‌اند که حرمت تسمیه به دوران غیبت صغری اختصاص داشته است.
برای اطلاع از روایات این باب به “سایت رسمی احکام جامع” مراجعه نمایید.
