معنای شرعی غیبت ” به مناسبت ۱۲ محرم، روز شهادت امام زین العابدین (علیه السلام) به روایتی “
وَ قالَ الاِمامُ زَيْنُ العابِدينَ عليه السلام:
إِنَّ لِسَانَ اِبْنِ آدَمَ يُشْرِفُ عَلَى جَمِيعِ جَوَارِحِهِ كُلَّ صَبَاحٍ فَيَقُولُ كَيْفَ أَصْبَحْتُمْ؟ فَيَقُولُونَ بِخَيْرٍ إِنْ تَرَكْتَنَا وَ يَقُولُونَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِينَا وَ يُنَاشِدُونَهُ وَ يَقُولُونَ إِنَّمَا نُثَابُ وَ نُعَاقَبُ بِكَ. (۱)
در روایتی از امام زين العابدين (عليه السلام) نقل است که فرمودند:
در هر بامداد زبان آدميزاد بر تمام اعضائش مشرف شود و گويد: چگونه هستيد؟ گويند: اگر تو ما را رها كنى خوبيم و می گويند: خدا را خدا را در مورد ما به ياد آور و سوگندش دهند و گويند ما به سبب تو پاداش داده شده و مجازات می شویم.
آیا می دانید؟!
یکی از گناهان کبیره ی زبان، غیبت است.
مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (حفظه الله تعالی):
غیبت آن است که در غیاب مسلمان، با قصد مذمت و ایراد نقص بر او، عیب مخفی و پوشیدۀ او را نقل کنند؛ لذا اگر ناراحت نشود نیز غیبت محسوب شده و حرام است. (۲)
آیت الله العظمی سیستانی (حفظه الله تعالی):
غیبت حرام است و منظور از غیبت، این است که انسان عیب پنهانی شیعۀ دوازده امامی را در غیاب و پشت سرش، نزد دیگری یاد کند؛ چه به قصد اهانت و پایین آوردن شخصیّت او باشد و چه بدون این قصد و اگر به قصد اهانت و توهین، عیب وی را اظهار نماید، دو گناه مرتکب شده است. (۳)
آیت الله العظمی مکارم شیرازی (حفظه الله تعالی):
غیبت چنان که از اسمش پیدا است، این است که: در غیاب کسى سخنى گویند، منتهى سخنى که عیبى از عیوب او را فاش سازد، خواه این عیب جسمانى باشد، یا اخلاقى، در اعمال او باشد یا در سخنش، و حتى در امورى که مربوط به او است، مانند لباس، خانه، همسر و فرزندان و مانند اینها. (۴)
