حکم فحاشی به مؤمن

در روایتی از وجود نازنین امام محمدباقر ^{(علیه‌السلام)} نقل شده است:

إِنَّ اللَّهَ یُبْغِضُ الْفَاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ. ^(۱)

قطعاً خداوند شخص بدزبان و فحّاش را دشمن می‌دارد.

مقام معظم رهبری ^{(دام‌ظله)}:

فحاشی حرام است و اگر گوش‌دادن، موجب تشویق و تأیید گناه باشد، جایز نیست.

آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی ^{(دام‌ظله)}:

ناسزاگفتن حرام است.

آیت‌الله‌العظمی سیستانی ^{(دام‌ظله)}:

دشنام‌دادن و ناسزاگویی به مؤمن، حرام است و دشنام و ناسزا در صورتی صدق می‌کند که معنای آن به‌طورجدی قصد شده باشد؛ ولی اگر قصد فرد جدّی نباشد و مثلاً به‌عنوان شوخی آن را بگوید، ممکن است به‌عنوان دیگری مانند توهین و غیر آن، حرام باشد و در حرام بودن آن، فرقی بین حاضر بودن و غایب‌بودن فردی که به او دشنام داده می‌شود نیست؛ ملاک تشخیص آن، عرفی است و هرآنچه که عرفاً دشنام بر آن صادق است، حرام می‌باشد و موارد مشکوک، حرام نیست. (۲)

دریافت فایل با کیفیت تصاویر:

تصویر ۱

منابع:

(۱) الکافی، ج۲، ص۳۲۴، ح ۴ / وسائل الشیعة، ج۱۶، ص۳۲، ح ۲۰۸۹۳

(۲) استفتاء از مقام معظم رهبری، سؤالات شماره: ۷۴۵۳۴۴ و ۱۲۲۲۸۷۰ و ۷۸۲۲۲۴ / توضیح‌المسائل جامع، ج۲، ص۲۱۱، م ۴۷۹ / مرکز پاسخگویی به سؤالات دفتر آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی، کد رهگیری: ۱۴۰۱۱۰۲۸۰۰۶۲