ماجراهای فقه‌آموز (قسمت ۳۱)
﷽
#ماجراهای_فقه‌آموز (قسمت ۳۱)
داستان فقهی: جشن حقیقی
حسینیه محله «امید» غرق در هیاهو بود. گروهی از جوانان با طبل و سنج در حال تمرین برای مراسم فردا بودند و دیوارها را با پارچه‌های سبز و قرمز تزیین می‌کردند. آنان روز نهم ربیع‌الاول را «عیدالزهرا» می‌نامیدند و برای برگزاری آن با پایکوبی، کف‌زنی و بعضاً گفتار و اعمال خلاف و در تضاد شأن حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها برنامه‌ریزی می‌کردند.
در میان این شور و هیجان، «حاج احمد» که پیرمردی دانا و رازدار بود، ساکت در گوشه‌ای نشسته بود و با نگرانی به آن‌ها نگاه می‌کرد. نوه‌اش، «امیرعلی» که دانشجوی علوم دینی بود، نزد او آمد و گفت:
«آقاجون، به نظرتون اینجور مراسمات و رفتارها درسته؟!
حاج احمد با تبسمی آرام گفت:
«پسرم، حق با توست. قطعاً خوبه که مردم شادی کنند. ولی این حرکات و مراسم‌ها به بهانه شادی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بیشتر خون به دل حضرت میکند.»
همان شب، حاج احمد از امام جماعت مسجد خواست جلسه‌ای با جوانان داشته باشد. در آن جلسه، امیرعلی با استناد به کتاب‌های معتبر توضیح داد که در نهم ربیع‌الاول هیچ سند قطعی درباره کشته شدن خلیفه دوم وجود ندارد؛ بلکه ده‌ها سند از منابع شیعه و سنی ذکر کردن که در ایام آخر ماه ذی‌الحجه اتفاق افتاده.
و بعضی افراد جاهل یا دشمنان این رو القا میکنن که ۹ ربیع زمان مرگ خلیفه دوم هست درحالیکه سالمرگ به درک واصل شدن عمر بن سعد ملعون هست.
او ادامه داد:
«برگزاری مراسم با عنوان عیدالزهرا و انجام کارهایی مانند پایکوبی و دف‌زنی و… که در شرع حرام است، نه تنها ثواب ندارد، بلکه موجب وهن مذهب و تفرقه میان مسلمانان می‌شود. آیا این همان چیزی است که امام زمانمان از ما می‌خواهند؟!»
سپس حاج احمد گفت:
«به جای اختراع اعمال بی‌اساس، چرا جشن واقعی را برگزار نکنیم؟!
چرا جشن آغاز امامت آخرین منجی بشریت را گرامی نداریم؟ این شادی، شادی حقیقی است که هم عقلانی است و هم شرعی.»
جوانان تحت تأثیر قرار گرفتند و برنامه خود را تغییر دادند. فردای آن روز، حسینیه غرق در نور و معنویت شد. بر دیوارها تصاویر مسجد سهله و جمکران نصب بود. مراسم با تلاوت قرآن آغاز شد، سپس خطیب درباره «ولایت و امامت» سخنرانی کرد. گروه سرود، اشعار زیبا درباره انتظار فرج خواند و در پایان، همه برای سلامتی و فرج امام عصر (عج) دعا کردند.
این مراسم باوقار و معنوی بود و حتی بزرگان شهر نیز شرکت کردند. همه احساس کردند این جشن، بسیار باشکوه‌تر از مراسمات قبلی است.
امیرعلی در پایان گفت:
«امروز، روز عید ولایت است. روزی که باید با اعمال نیکو، محبت خود را به امام زمانمان ثابت کنیم، نه با کارهای ناشایست. این است معنای واقعی عید.»
و اینگونه، محله «امید» به برکت دانایی و تدبیر، جشن حقیقی امامت و ولایت را برگزار کرد.
دو سؤال شرعی
پرسش ۱)
آیا می‌توان در مجالسی که به جهت لعن و سبّ دشمنان اهل بیت (ع) برپا می‌گردد، از کلمات رکیک و احیاناً نام بردن اعضای تناسلی استفاده نمود؟
پاسخ مراجع معظم تقلید: اینجا
پرسش ۲)
معمولاً مراسم عیدالزهرا همراه با کف زدن، پایکوبی ، رقص و… است؛ برخی آن را به حدیث «رفع القلم» مستند می‌کنند. آیا این حدیث از نظر سند معتبر است؟ و اگر صحیح باشد معنای آن چیست؟
پاسخ مراجع معظم تقلید: اینجا