پرسش و پاسخسؤالات نمازسؤالات نمازهای مستحبی

زمان خواندن دعا در نماز غفیله (نمازهای مستحبی)

پرسش:

در نماز غفیله، بعد از (تفعل بی) دعا و حوایج ذکر میشه و دعای آخر نیز گفته میشه بعد در مفاتیح آمده که با آخر دعا (قضیتها لی) باز باید دعا کرد و حوایج گفته بشه. حالا حوایج باید بعد از (تفعل بی) ذکر بشه یا بعد از (قضیتهالی)؟

 

نام مرجع تقلید:

آیت‌الله مکارم شیرازی (حفظه‌الله تعالی):

 

پاسخ:

با عرض سلام و ادب؛

از نمازهایى که به‌جاآوردن آن به امید ثواب پروردگار خوب است نماز غفیله است که بین نماز مغرب و عشا خوانده می‌شود و وقت آن بعد از نماز مغرب است تا موقعى که سرخى طرف مغرب از بین برود، در رکعت اوّل بعد از حمد به‌جای سوره این آیه را می‌خواند:

(وَ ذَا النُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادى فِى الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ الاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُومِنینَ) (۱) و در رکعت دوم بعد از حمد به‌جای سوره این آیه را بخوانند: «وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها الاَّ هُو وَ یَعْلَمُ ما فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَه الاّ یَعْلَمُها وَ لا حَبَّه فِى ظُلُماتِ الاْرْضِ وَ لا رَطْب وَ لا یَابِس الاَّ فى کِتاب مُبین» و در قنوت آن بگویند: (اَللّهُمَّ اِنّى اَسْیَلُکَ بِمَفاتِحِ الْغَیْبِ الَّتى لا یَعْلَمُهَا الاَّ اَنْتَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ اَنْ تَفْعَلْ بِى کَذا وَ کَذا) (۲) و به‌جای کلمه کذا و کذا حاجت‌های خود را بگویند و بعد بگویند: (اَللّهُمَّ اَنْتَ وَلِىُّ نِعْمَتِى وَ الْقادِرُ عَلى طَلِبَتى تَعْلَمُ حاجَتى فَاَسْیَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السّلامُ لَمّا قَضَیْتَها لِى.)

خواندن  گفتن بسم‌الله بعد از حمد در نماز غفیله

پس در فرض سؤال شما، بعد از (تفعل بی) حاجات گفته می‌شود نه بعد از (قضیتها لی)

شایان‌ذکر است؛ استحباب نماز غفیله ثابت نشده، و این استحباب از باب تسامح در ادله سنن می‌باشد، لذا لازم است رجاءً و به امید ثواب خوانده شود و نباید قصد ورود کرد. (۳)

 

 

منابع:
(۱) سوره شریفه انبیاء، آیه ۸۷
(۲) سوره شریفه انعام، آیه ۵۹
(۳) العروة الوثقی، ج ۱، ص۴۲۰، فصل فى اعداد الفرائض ونوافلها، م ۲ ـ  توضیح‌المسائل، ص ۱۴۰، م ۷۱۳

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا