حضرت آیت الله سید محمد روحانی
ایشان دروس مقدماتی حوزه و مقداری از دروس سطح را در حوزه علمیه قم نزد اساتید بزرگی گذراند. وی در سال ۱۳۵۵ه.ق به عراق سفر کرد و در کربلای معلی به مدت یک‌سال از بزرگان اساتید کربلا همچون علامه بزرگوار، آیت‌الله سید محمدهادی میلانی بهره برد. پس از به پایان بردن دروس سطح، در سال ۱۳۵۷ه.ق به نجف اشرف سفر کرد و از درس بزرگان حوزه و محققین آن عصر همچون حضرات آیات شیخ محمدحسین غروی اصفهانی (مشهور به کمپانی)، حاج شیخ محمدعلی کاظمینی، حاج شیخ محمدرضا آل یاسین و محقق گرانقدر آیت‌الله حاج شیخ محمدکاظم شیرازی بهره برد. وی همچنین مدتی در درس آیت‌الله خوئی حاضر گردید. ایشان زمانی که به فراگیری دروس خارج فقه و اصول اشتغال داشت، به تعلیم دروس سطوح عالیه نیز مشغول بود و قبل از رسیدن به ۴۰ سالگی، تدریس دروس خارج را آغاز نمود. از جمله شاگردان وی سید عبدالصاحب حکیم فرزند آیت‌الله سید محسن حکیم، شیخ محمد مهدی شمس‌الدین، سید محمدحسین فضل‌الله و برادر وی سید محمد جواد فضل‌الله، سید محمدباقر صدر، شیخ محمدرضا جعفری، شیخ محمدصادق جعفری، سید محی‌الدین غریفی و آقا حسین بروجردی بوده‌اند. از جمله آثار ایشان می‌توان به «المرتقی الی الفقه الارقی»، «منتقی الاصول» و «الاشباه و النظائر فی القرآن الکریم» اشاره کرد.
———————————————————————————————
به نقل از آیت‌الله اراکی (دامت برکاته):
آن‌هایی که در بُعد علمی مقام معظّم رهبری تشکیک می‌کنند، یا آشنا نیستند با تاریخ علمی مقام معظّم رهبری و تلاش عالی علمی ایشان و حضور علمی فعّال ایشان در عرصه‌های علمی، یا اینکه انسان‌های فاسدی هستند که دل مریضی دارند و دوست دارند که اساساً در همه مبانی انقلاب، خدشه وارد کنند و چون می‌بینند که رهبریِ انقلاب یکی از مهم‌ترین بلکه مهم‌ترین پایه انقلاب است، برای تضعیف این پایه انقلاب این حرف‌ها را می‌زنند.
در بین کسانی که با حوزه علمیه، به‌ویژه حوزه‌های ایران از جمله مشهد آشنا هستند، کسی وجود ندارد که در بنیه علمی مقام معظّم رهبری تشکیک کند. مقام معظّم رهبری پیش از انقلاب از اساتید مبرّز و بالای مشهد به‌شمار می‌آمدند و از همان روزگار، اجتهاد و فقاهت ایشان برای همه کسانی که با علمای مشهد و حوزه مشهد آشنا بودند مسلّم بود و این معنا، جای تشکیک ندارد.
بعدها هم که به رهبری انتخاب شدند، در جلسات علمی که با بزرگان حوزه داشتند، همه تحت تأثیر بنیه علمی ایشان و تحت تأثیر عظمت علمی ایشان و قوّت علمی ایشان قرار گرفتند. بزرگانی همچون مرحوم آیت‌الله‌العظمی خاتم یزدی، مرحوم آیت‌الله‌العظمی مؤمن قمی، مرحوم آیت‌الله‌العظمی محمّد روحانی، مرحوم آقای احمدی میانجی، مرحوم آقای طاهری خرّم‌آبادی و بزرگانی که هنوز هم هستند که توانسته‌اند در جلسات علمی حضور پیدا کنند با ایشان، همه، برجستگی علمی ایشان را در سطح بسیار بالا دانسته‌اند و بسیاری از این آقایان صریحاً به اعلمیّت فقهی ایشان (حضرت آیت الله العظمی خامنه ای) شهادت داده‌اند و این خود، نشان‌دهنده آن برجستگی علمی ایشان است. به اضافه اینکه تعدادی از مباحث علمی ایشان منتشر شده و این مباحث علمی، خود گواه بر توان علمی ایشان و برجستگی علمی ایشان است.
