حضرت آیت الله ابراهیم حاج امینی نجف آبادی
ایشان پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در شهر نجف‌آباد، از سال ۱۳۲۱ه.ش در اصفهان دروس سطح را در مدارس نوریه، کاسه‌گران و جده بزرگ به پایان رساند و در این مدت از شاگردان میرزا علی آقا شیرازی بود. در سال ۱۳۲۶ه.ش برای تکمیل دروس حوزوی به قم عزیمت کرد و جزو شاگردان آیات عظام گلپایگانی، مرعشی نجفی، امام خمینی (قدس سره)، علامه طباطبایی و حاج‌آقا رحیم ارباب شد و در درس اخلاق امام خمینی (قدس سره) و آقا حسین قمی شرکت می‌کرد. ایشان از جمله دوازده نفری بود که پس از درگذشت آیت‌الله حکیم، اعلامیه مرجعیت امام خمینی (قدس سره) را امضا کرد. وی در زمینه‌های فقه، اصول، فلسفه و کلام تدریس می‌کرد و در سمینارهای علمی و فرهنگی کشورهایی مانند انگلیس، فرانسه، سوریه، پاکستان، چین و ژاپن شرکت فعال داشت. از تألیفات ایشان می‌توان به کتاب‌های «دادگستر جهان»، «انضباط اقتصادی»، «خودسازى (تزكيه و تهذيب نفس)» و «مهم‌ترین واجب فراموش‌شده (امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر)» اشاره کرد. همچنین، از جمله فعالیت‌های برجسته‌ی ایشان می‌توان به مسئولیت‌هایی همچون «نائب رئیس مجلس خبرگان رهبری»، «رئیس دبیرخانه خبرگان» و «امام‌جمعه قم» اشاره نمود.
————————————————————
متن دست‌نوشته‌ی معظّمٌ‌له
بسمه تعالی
حضرت آیت الله خامنه ای دامت برکاته در فقاهت و اجتهاد به مرتبه ای است که برای تصدی مقام ولایت و رهبری صلاحیت کامل دارد. و خبرگان چون جامعیت معظم له را نسبت به همه شرائط رهبری احراز نمودند با اکثریت قاطع او را بدین مقام انتخاب کردند.
قم – ابراهیم امینی
ماه محرم الحرام 1411
———————————————————-
متن مصاحبه با معظّمٌ‌له
طریق احراز شرط دیگر یعنی اجتهاد و صلاحیت علمی برای افتاء در ابواب فقه دو چیز بود: یکی تحصیلات چندین ساله ایشان در درس‌های سطح فقه و اصول و ادامه آن‌ها در درس‌های خارج، دیگری استعداد و هوش و حافظه قوی و پشتکار و جدیت ایشان در درس و بحث و تدریس.
ایشان دروس ادبیات و سطح فقه و اصول را در حدود شش سال در مشهد فراگرفتند. در حدود دو سال و نیم در درس خارج آیت‌الله میلانی (ره) شرکت کردند. درس خارج اصول را نزد آقای حاج «شیخ هاشم قزوینی» خواندند. بعد از آن به قم آمدند و در حدود پنج سال در درس‌های خارج امام خمینی (ره) و آیت‌الله بروجردی (ره) و آقای حاج آقا مرتضی حائری (ره) شرکت کردند. در سال ۱۳۴۳ به مشهد مراجعت کردند و در درس خارج آیت‌الله میلانی (ره) شرکت می‌کردند، و در همه این مدت همواره به تدریس سطوح فقه و اصول اشتغال داشتند و از اساتید موفق سطح به‌شمار میرفتند.
با توجه به استعداد و حافظه قوی ایشان و جدیت و کوشش در تحصیل فقه و اصول و استفاده چندین ساله ایشان از اساتید درس خارج مشهد و قم، اصل اجتهاد و صلاحیت علمی ایشان برای افتاء در ابواب مختلف به‌خوبی روشن بود؛ مخصوصاً برای کسانی که در مشهد و قم با ایشان آشنا داشته و مأنوس بودند.
ناگفته نماند که ایشان در آن زمان با وجود اجتهاد و صلاحیت علمی برای استنباط احکام فقهی، این استعداد را هنوز به کار نگرفته بودند، نه رساله عملیه داشتند، نه مرجع تقلید بودند. ولی خبرگان اصل اجتهاد و صلاحیت برای استنباط احکام را به انضمام سایر شرایط برای تصدی مقام رهبری کافی دیدند. (۱)
