پرسش:
آیا ملاک در تلفظ صحیح حروف نماز این است که صدای موردنظری به گوش برسد؟ یا همین که زبان را در جای مخصوص ادای حرفی گذاشتیم و صدا تولید کردیم درست است ولو اینکه دقیق صدای موردنظر را ندهد؟
مثلاً آیا صحیح است برای تلفظ حرف «ض» به‌جای اینکه زبان را به دندان‌های کناری بگذاریم زبان را همان‌طوری بگذاریم که حرف «دال» را می‌خواهیم تلفظ می‌کنیم و دال تو پُری را تلفظ کنیم؟
اینکه می‌گویند «ض» را میتوان به شکل «دال» مفخم گفت چیست درستش را توضیح دهید.
نام مرجع تقلید:
آیت‌الله‌العظمی سیستانی (حفظه‌الله تعالی)
پاسخ:
با عرض سلام و ادب؛
نمازگزار باید درمورد حروفی که تلفّظ فارسی آنها با عربی تفاوت دارد و تلفّظ اشتباه آنها موجب تغییر معنا می‌شود دقّت نماید که به عربی صحیح ادا نماید، این حروف نُه حرف هستند که عبارت‌اند از (ص، ض، ط، ظ، ع، غ، ح، ذ، ث) امّا حروفی که تلفّظ آنها مشترک بین زبان عربی و فارسی است که عبارت‌اند از (أ، إ، ب، ت، ج، خ، د، ر، ز، س، ش، ف، ق، ک، ل، م، ن، و، ه، ی) چنانچه نمازگزار به همان زبان فارسی آن حروف را تلفّظ نماید کافی است هرچند تلفّظ فصیح عربی آنها مناسب‌تر است.
شایان‌ذکر است در رعایت مخارج حروف نماز، لازم نیست دقیقاً به‌طوری‌که در کتاب‌های تجوید بیان شده گفته شود؛ بلکه کافی است طوری گفته شود که صدایی که از تلفّظ آن حرف شنیده می‌شود؛ مانند همان صدایی باشد که از عرب‌زبانان موقع تلفّظ آن حرف شنیده می‌شود. (۱)
بلی؛ حکم حذف و قلب و ادغام و مدّ و … حکم جدایی دارد که در صورت عدم اطلاع، مصداقی، سؤال خود را ارسال نمایید.
