سؤال:
مراقب کودک ۱ساله خواهرم بودم و با او بازی میکردم که نزدیک بود از روی تخت بیافتد که گرفتمش اما ناخن بلندم تصادفا بخاطر سرعت عملکرد به پوستش کشیده شد و باعث قرمزی و جمع شدن کمی خون زیر پوستش شد و بار دیگر نگین انگشترم در حین بازی سهوا به پوستش خورد و خراش ایجاد کرد بر دستش البته در هر ۲ بار به ذهنم خطور کرد که ممکن ناخن بلند و انگشترم برای کودک آسیب داشته باشد اما زمان رفع آن را نداشتم. آیا باید با وجود سهوی بودن ،دیه پرداخت کنم؟ چقدر و به چه کسی؟ در صورت رضایت مادرش چه؟ پدر چه طور؟ آیا میتوان وقتی بزرگ شد از او رضایت بگیرم یا وقتی بالغ شد دیه را به خودش بپردازم؟…
نام مرجع تقلید:
آیت الله العظمی سیستانی (حفظه الله تعالی)
پاسخ:
با عرض سلام و ادب؛
درفرض سوال چنانچه برای حفظ جان طفل بوده و حفظ جان هم متوقف بر این باشد و شما مقصر هم نباشید، دیه ثابت نمی شود.
و به طور کلّی در فرض ثبوت دیه، نمیتوان دیه را به خود طفل یا مادر یا برادر یا … او داد، بلکه باید به ولیّ شرعی (پدر و پدربزرگ پدری) داد و بر وی لازم است در امورات طفل خرج نماید.
شایان ذکر است حتی ولی شرعی حق بخشش و ابراء ذمه را ندارد و فقط خود مضروب، حق بخشش را دارد و در فرض سوال که مضروب، نابالغ است، رضایت و بخشش اش ذی اثر نیست. بله؛ اگر بعد از بلوغ از او حلالیت بطلبید و او بدون اکراه و اجبار، با التفات مبلغ دیه (به قیمت روز) رضایت بدهد، صحیح بوده و ابراء ذمه حاصل میشود. [۱]
برای اطلاع از احکام دیه و میزان و مبلغ دیه (فیلم سخنرانی استاد) اینجا را کلیک نمایید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[۱] استفتائات خصوصی کتبی و شفاهی از معظم له – موسسه فقهی تحقیقات و استفتائات واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهرا (سلام الله علیها)، قم، مجموعه احکام ۱۴، ص ۲۹ و ۳۰ –استفتائات فارسی معظم له، ج۱ ، ص ۳۶۳، م ۲
