ماجراهای فقه‌آموز (قسمت ۳۲)
﷽
#ماجراهای_فقه‌آموز (قسمت ۳۲)
داستان فقهی: سه کلمه‌ی جادویی
در یک محله‌ی قدیمی و آرام، مرد جوانی به نام «علی» با همسرش «عارفه» زندگی می‌کردند. آنها زندگی خوب و آرامی داشتند، اما با گذشت زمان، مشغله‌های کاری علی و دغدغه‌های روزمره، کم‌کم فضای ساده و عاشقانه‌ی اول زندگی را کمرنگ کرده بود.
عارفه، اگرچه شکایتی نمی‌کرد، اما گاهی در سکوت، نوستالژی روزهای اول ازدواج را به یاد می‌آورد.
یک روز، علی برای یک جلسه‌ی مهم کاری عجله داشت که عارفه با مهربانی گفت:
«موفق باشی عزیزم.»
علی در حالی که به سرعت کفشهایش را می‌پوشید، تنها با یک «باشه، ممنون» پاسخ داد و در را پشت سرش بست.
عارفه همانجا ایستاد و نگاهی به در بسته کرد. حسی از تنهایی بی‌دلیل قلبش را فشرد.
همان شب، علی به مهمانی خانه‌ی پدر همسرش دعوت شده بود. در میان جمعیت شلوغ فامیل، عارفه سعی داشت با خوشرویی پذیرایی کند، اما علی متوجه شد که نگاهش مانند همیشه شاد نیست.
او که مردی فهیم بود، در گوشه‌ای نشست و در سکوت، رفتار خود را مرور کرد.
ناگهان، یاد گفتگوی چند روز پیشش با یکی از دوستان روحانی افتاد که از او درباره راز زندگی‌های موفق پرسیده بود. دوستش جمله‌ای از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) برایش نقل کرده بود:
«سخنِ مرد که به همسر خود بگوید دوستت دارم هیچ گاه از دل زن بیرون نمی‌رود.»
این کلمات مانند جرقه‌ای در ذهن علی روشن شد. او فهمید که محبتِ در دل، اگر بر زبان جاری نشود، مانند گنجی پنهان است که کسی از آن بهره‌ای نمی‌برد.
در بازگشت از مهمانی، در ماشین، علی دستش را روی دست عارفه گذاشت و با نگاهی عمیق گفت:
«عارفه جان، می‌دونی که خیلی دوستت دارم.»
عارفه کمی مبهوت شد، سپس چشمانش از شوق برق زد. گویی ، سال‌ها در دلش منتظر این کلمات بودند.
لبخندی عمیق و صمیمی بر لبانش نشست و آرام پاسخ داد:
«من هم شما رو خیلی دوست دارم عزیزم.»
از آن شب به بعد، بیان این سه کلمه‌ی ساده اما عمیق، به عادت زیبای علی تبدیل شد.
البته توصیه‌ی رهبر انقلاب را مد نظر قرار می‌داد:
«ابراز محبّت به همسر، امر پسندیده و مطلوبی است؛ لکن به گونه‌ای نباشد که در انظار عمومی مستلزم مفسده یا جلب توجّه نامحرم گردد.»
علی عشق خود را در خلوت خانه، در کنار سفره‌ی صبحانه، وقتی که فقط آنها دو نفر بودند، یا در جمع‌های صمیمی خانوادگی که حریم‌ها حفظ می‌شد، ابراز می‌کرد.
گاهی با یک نگاه خاص، یک یادداشت کوچک کنار چای صبحگاهیش، یا در گوشی گفتن یک «دوستت دارم» در شلوغی یک مهمانیِ خانوادگی (بدون آنکه توجه دیگران را جلب کند)، به عارفه ثابت می‌کرد که قلبش همیشه برای او می‌تپد.
کم‌کم، فضای خانه پر از آرامش و محبت شد.
عارفه نیز با انرژی و عشق بیشتری زندگی را می‌ساخت.
آنها یاد گرفتند که محبت، تنها یک احساس درونی نیست؛ بلکه «زبانی» دارد که باید آن را در «مکان» و «زمان» مناسب به کار برد.
۱۰ ربیع الاول _ سالروز ازدواج پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه‌و‌آله و حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها
✅ حکم شرعی:
حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی):
«در هر حال ابراز محبّت به همسر، امر پسندیده و مطلوبی است؛ لکن به گونه‌ای نباشد که در انظار عمومی مستلزم مفسده یا جلب توجّه نامحرم گردد. که در این صورت جایز نمی‌باشد.»
حضرت آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی (حفظه‌الله‌تعالی):
«اصل و اساس (زندگی) بايد بر محبّت و رأفت با همسر مبتنی باشد.»