ماجراهای فقه‌آموز (قسمت ۴۹)
﷽
داستان فقهی: آوای آرامش در شلمچه
اتوبوس دانش‌آموزان برای سفر راهیان نور از مدرسه به راه افتاد. جاده‌ها زیر نور خورشید می‌درخشیدند و دل‌ها پر از شوق زیارت و دیدار یادمان‌های شهدا بود. پس از چند ساعت، حوالی مغرب، اتوبوس به شلمچه رسید و کنار مسجدی قدیمی توقف کرد تا بچه‌ها نمازشان را بخوانند.
دانش‌آموزان وضو گرفتند و وارد مسجد شدند. فضای مسجد پر از آرامش بود. در گوشه شبستان، روحانی جوان و خوش‌سیما نشسته بود. مردانی مؤمن که معلوم بود همگی اهل همان محل بودند و با فضای مسجد و این طلبه ی جوان انس داشتند، گرد او جمع شده بودند و او با صدایی روح‌نواز آیاتی از قرآن را تلاوت می‌کرد. صدایش آن‌چنان دل‌ها را آرام می‌ساخت که بچه‌ها بی‌اختیار ایستاده و گوش سپرده بودند.
وقتی اذان پایان یافت، روحانی جوان در محراب امام جماعت ایستاد و همان مردان با اطمینان و رغبت پشت سرش صف بستند. نگاه پرسشگر بچه‌ها به سوی آقای سعادت، معلم‌شان، دوخته شد. او که معنی نگاه‌های منتظرشان را فهمید، آرام و با لبخند گفت:
«بچه ها برای اثبات عدالت امام جماعت، حُسنِ ظاهر کافیست و همچنین اگر با اقتدای عده‌ای به امام جماعت، اطمینان به آن حاصل شود کفایت می‌کند.»
یکی از بچه‌ها برسید:
آقا ببخشید، حُسن ظاهر یعنی اینکه خوشگل و اصلاح کرده و مرتب و تمیز باشه؟
آقای سعادت خندید و پاسخ داد:
خیر، بلکه حُسن ظاهر به این معناست که عمل این شخص رو هرکس ببینه، خلاف شرع و گناهی ازش نمیبینه و قلب انسان اطمینان کنه اگر با ایشان رفت‌وآمد کنیم، اهل گناه نیست؛ البته شاید اشتباهی گناهی کنه، ولی یقین بر این داریم سریع توبه می‌کنه.
با شنیدن این سخن، دل بچه‌ها آرام شد و در کنار صفوف نمازگزاران ایستادند. آن نماز جماعت در شلمچه برایشان جلوه‌ای از اخلاص و اعتماد به ایمان مردم شد؛ خاطره‌ای که سفر راهیان نورشان را پربارتر ساخت و یاد شهدا را در دلشان زنده‌تر کرد.
________________
✅ حکم شرعی:
اقتدا به امام جماعت ناشناس:
حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی):
برای احراز عدالت، حُسنِ ظاهر کافی است و نیز اگر با اقتدای عده‌ای به امام جماعت، اطمینان به آن حاصل شود، کفایت می‌کند.
حُسنِ ظاهر يعنى رفتار و كردار آن شخص كه مشاهده مى‌شود، بر طبق ميزان شرع است و گناهى از او ديده نشده است و تشخیص آن به عهده‌ی مکلف است.
