داستان های فقه آموز (قسمت ۱)

‏﷽

#ماجراهای_فقه‌آموز (قسمت ۱)

داستان فقهی‌عملی: “قبله‌یابی به روش نجومی در هفتم خرداد”

زمان: چهارشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۲:۴۸ ظهر

کشف جهت قبله‌ی حقیقی:
استاد فقه و احکام حوزه علمیه در حال تدریس درس “فقه النجوم” بود که ناگهان به تقویم نگاهی انداخت و اعلام کرد:
“طلاب عزیز! امروز هفتم خرداد است. ساعت ۱۲:۴۸ زمان طلایی تعیین قبله به روش نجومی است. این روشی است که مرحوم شیخ بهایی در کتاب “تشریح الافلاک” به آن اشاره کرده است.”

شرح فقهی:
ایشان با استناد به منابع معتبر فقهی توضیح دادند:
۱) در این روز خاص، هنگام زوال به وقت مکّه (ساعت ۱۲:۴۸ به وقت ایران) خورشید دقیقاً عمود بر کعبه قرار دارد.
۲) شاخص باید کاملاً عمودی باشد.
۳) زمین باید کاملاً مسطح باشد.

اجرای عملی:
ساعت ۱۲:۴۵ همه به حیاط مدرسه آمدند.
استاد دستور داد:
۱. میله‌ای کاملاً عمودی نصب شود.
۲. ساعت دقیقاً روی ۱۲:۴۸ تنظیم گردد.
۳. در ساعت مقرّر، روی سایه‌ی شاخص با گچ علامت‌گذاری شود.
۴. سپس نقطه‌ی مقابلش، به طور کاملاً دقیق جهت کعبه و قبله‌ی شرعی است که لازم است از این پس دقیقاً به همان سمت نماز خوانده شود.

لطف الهی و نظم آفرینش:
درست در لحظه مقرّر، سایه تشکیل شد.
وقتی خلاف جهت سایه مشخص شد، اتفاقاً قبله‌نمای دیجیتال نیز همان جهت را نشان داد. همچنین محاسبات نجومی کاملاً تطابق داشت و حتی نقشه‌های گوگل نیز تأیید کرد.

نتیجه فقهی:
استاد در پایان تأکید کرد:
“این روش از نظر شرعی کاملاً معتبر است؛ بلکه شاید از راه‌های دیگر و قبله‌نما و نقشه‌ها و… دقیق تر باشد.”

توصیه نهایی:
امروز این فرصت استثنایی را از دست ندهید!
می‌توانید به پشت‌بام رفته یا در حیاط خانه خود این آزمایش را انجام دهید و جهت دقیق قبله را پیدا کنید. ان شاءالله که قبول درگاه الهی گردد.