چند فرع فقهی پیرامون دوستی ” به مناسبت ۳۰ ژوئیه ، روز جهانی دوستی “

۱) دوستی با نامحرم:

به طور کلی، هر گونه ارتباط و دوستی با نامحرم، چون غالباً مستلزم مفسده بوده و خوف ارتکاب گناه در میان می باشد، جایز نیست؛ بنابراین باید ارتباط مذکور سریعاً قطع گردد. (۱)

۲) حکم دوستی با افراد بی‌دین درصورت احترام و عدم توهین به عقاید اسلامی:

دوستی با این افراد، نباید منجر به انحراف یا تضعیف و سست شدن اعتقادات دینی و عبادی شود. (۲)

۳) دوستی با افرادی که تکالیف مذهبی خود را انجام نمی دهند:

اگر دوستی و معاشرت با آنان موجب ارتكاب گناه و يا تأييد آن باشد يا نهى از منكر متوقف بر ترک مراوده باشد، بايد ترك كرد. (۳)

۴) دوستی با کسی که منکر خداست:

اگر منکر خداست کافر و نجس است و در صورت خوف انحراف عقیدتی و مذهبی دوستی با او ترک شود. (۴)

منابع:

(۱) الفقه للمغتربین، الباب الثانی: فقه المعاملات، الفصل الثامن: شؤون الشباب، ص193، با استفاده از م 476 تا 478 / استفتاء از مقام معظم رهبری، سؤالات شماره: 1334316 و 1169262.

(۲) استفتاء از مقام معظم رهبری، شماره سؤال: 1195050

(۳) استفتاء از مقام معظم رهبری، شماره سؤال: 113122

(۴) استفتاء از مقام معظم رهبری، سؤالات شماره: 606435 و 1265038.