ماجراهای فقه‌آموز (قسمت ۴)
﷽
#ماجراهای_فقه‌آموز (قسمت ۴)
داستان فقهی:
حکم‌شرعی تشکیل حکومت اسلامی و وجوب یاری ولیّ
“نور هدایت در عصر ظلمت”
در روزگاری که جهل و ستم، تاریکی عمیقی بر دل‌ها افکنده بود، مردی از تبار نور، با قلبی سرشار از عشق به خدا و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) قیام کرد. او کسی نبود جز روح‌الله، خمینی کبیر (قدس‌الله‌سره).
روزی استاد بزرگ حوزه با بصیرتی الهی در کلاس درس خود، توضیح داد که امام خمینی (قدس‌الله‌سره) ذخیره‌ای از جانب خداوند برای شیعیان است. او می‌دانست که این مرد، با ایمان راسخ و اراده‌ای پولادین، خواهد توانست پرچم اسلام ناب محمدی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را در جهان به اهتزاز درآورد.
روزی، یکی از شاگردان با تعجب از استاد پرسید: “استاد، چگونه می‌توان در این عصر پر از فتنه و آشوب، راه حق را تشخیص داد؟”
استاد با لبخندی حکیمانه پاسخ داد: “فرزندم، در این زمان، آیت عظمای ما، امام خمینی (قدس‌الله‌سره) است. به او بنگرید و از او پیروی کنید. او نور هدایتی است که خداوند برای ما فرستاده است.
امام خمینی (قدس‌الله‌سره) با تکیه بر علم و ایمان، و با الهام از سیره اهل بیت (علیهم‌السلام)، نهضتی را آغاز کرد که هدفش براندازی رژیم طاغوت و برپایی حکومت اسلامی بود. او به خوبی می‌دانست که تشکیل حکومت اسلامی، وظیفه‌ای شرعی بر عهده هر فقیه جامع الشرایط است و مردم نیز باید در این راه با او همراهی کنند.
در این میان، دانشمندان و علمای دین نیز به یاری امام (قدس‌الله‌سره) شتافتند و به تبیین مبانی حکومت اسلامی پرداختند و نشان دادند که این حکومت، نه تنها با عقل و منطق سازگار است، بلکه می‌تواند سعادت و پیشرفت را برای جامعه به ارمغان آورد.
یکی از این دانشمندان، با بررسی آیات قرآن و روایات اهل بیت (علیهم‌السلام) به این نتیجه رسید که حکومت اسلامی، بهترین راه برای تحقق عدالت اجتماعی، حفظ حقوق مردم و گسترش علم و فرهنگ در جامعه است.
او با استناد به آیه شریفه “إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ” (نحل: ۹۰)، تأکید کرد که حکومت اسلامی، باید بر پایه عدل و احسان بنا شود و همواره در جهت خدمت به مردم و رفع نیازهای آن‌ها تلاش کند.
در نهایت، با رهبری امام خمینی (قدس‌الله‌سره) و همراهی مردم، رژیم طاغوت سرنگون شد و حکومت اسلامی در ایران برپا گردید. این پیروزی، نه تنها برای مردم ایران، بلکه برای تمام مسلمانان و مستضعفان جهان، امیدبخش بود.
نتیجه داستان:
این نهضت به ما می‌آموزد که در هر زمان و مکانی، باید به دنبال نور هدایت باشیم و از رهبران الهی و علمای ربّانی پیروی کنیم. همچنین، باید از علم و دانش خود برای خدمت به اسلام و مسلمین استفاده کنیم و در راه تحقق عدالت و پیشرفت جامعه تلاش نماییم.