ماجراهای فقه‌آموز (قسمت ۱۸)
﷽
#ماجراهای_فقه‌آموز (قسمت ۱۸)
داستان فقهی: نذر حاج رحمان و دغدغه‌های اربعین
شب بود و عطر چای تازه‌دم در فضای خنک حسینیه‌ی “قمر بنی‌هاشم” پخش شده بود. حاج رحمان، پیرمرد خادم محاسن سفید هیئت، نگران باقیمانده نذری‌های اربعین بود.
کنارش کربلایی ناصر، مسئول تدارکات، ایستاده بود.
کربلایی ناصر فکری کرد و گفت:
«حاجی، می‌شه این‌ها رو بفروشیم و پولش رو بدیم به یه مریض نیازمند یا تو ایام شهادت امام رضا (علیه‌السلام)🕯 مصرف کنیم؟»
حاج رحمان جواب داد:
«نه ناصر جان، تبدیل اجناس نذری به پول بدون اجازه صاحباشون جایز نیست، مگر اینکه نگهداشتن اون‌ها تا سال بعد باعث خراب شدنشون بشه. در این صورت، تبدیل اون‌ها اشکالی نداره.
او ادامه داد:
«البته اجناسی که سالمن مثل چای‌خشک که تاریخ انقضا چند ساله داره و فعلاً فاسد نمیشه، باید نگهداریم تا سال بعد که تو موکبهای اربعین مصرف بشن».
ناصر دوباره پرسید:
«پس سال بعد باید خودمون بریم کربلا و باقیمانده رو اونجا خرج کنیم؟»
حاج رحمان توضیح داد:
«نه جانم، لازم نیست حتماً خودمون بریم. می‌تونیم پول یا اجناس رو به موکبهای مورد اعتماد در کربلا بسپریم تا خرج اربعین بشه.»
حاج رحمان با یادآوری خاطره موکب اربعین لبخندی زد و گفت:
«البته خودمون بریم که چه بهتر»
✅ حکم شرعی:
1️⃣ وجوه پرداختی توسط خیّرین باید در اربعین همان سال مصرف گردد (البته به نحوی که اسراف محسوب نشود) و اگر چیزی باقی ماند در اربعین سال بعد هزینه شود.
2️⃣ اجناس نباید بدون اجازه صاحبانش تبدیل شوند مگر این که باقی ماندن آنها تا سال آینده، موجب خرابی شود که در این صورت تبدیل، اشکال ندارد.
3️⃣ با توجه به ظاهر نیتِ اهداکنندگان، نذرهای مذکور باید در موکبهای اربعینِ سال آینده در کربلای معلّی (هر چند توسط افراد دیگر) مصرف شود.