پرسش و پاسخسؤالات فرهنگی و اجتماعیسؤالات گناهان

سب و لعن به بدعت‌گذار

پرسش:

تهمت‌زدن به بدعت‌گذاران در دین چه حکمی دارد همچنین سب و لعن آنها؟

 

نام مرجع تقلید:

مقام معظم رهبری، آیت‌الله العظمی سیستانی (حفظهماالله تعالی)

 

پاسخ:

با عرض سلام و ادب؛

آیت‌الله سیستانی (حفظه‌الله تعالی):

هِجاء مؤمن حرام است این و مراد از آن بیان نواقص و معایب او و بدگویی و مذمّت اوست چه به‌صورت نثر باشد و چه به‌صورت شعر ذکر گردد و بدگویی و مذمّت مطلق مردم به‌غیراز مؤمن کار نیکویی نیست مگر زمانی که مصلحت‌ عامه‌ای این امر را اقتضا نماید و گاهی در این هنگام، بدگویی و مذمّت واجب می‌شود؛ مانند بدگویی و مذمّت از فرد فاسق بدعت‌گذار (۱) تا مردم به بدعتش گرایش پیدا نکنند. (۲)

 

مقام معظم رهبری (حفظه‌الله تعالی):

دشنام و سبّ به بدعت‌گذار (۳) (چه بدعت‌گذار در اصول باشد و چه در فروع):

الف) درصورتی‌که دشنام به این افراد، سبب منزوی شدن آنها شود، به‌گونه‌ای که نتوانند در ایمان مؤمنان اثر بگذارند، دشنام و سب آنها واجب است.

ب) اگر در جایی سبّ این افراد اثر عکس ‌گذارد، این سب حرام است؛ مانند اینکه به بدعت‌گذاری دشنام دهند و او در مقابل، منشِ مظلومانه به خود بگیرد و باعث شود عده‌ای بگویند که این دشنام از بی‌منطقی است. (۴)

شایان‌ذکر است، اگر مراد شما، بعضی از مقدّسات برادران اهل تسنن است؛ باید به عرضتان برسانیم که لازم است از کارهای اختلاف‌انگیز بپرهیزید و همچنین هرگونه گفتار یا کردار و رفتاری که در زمان حاضر سوژه و بهانه به دست دشمن بدهد و یا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمین گردد شرعاً حرام اکید است. (۵)

خواندن  معنا و حکم سبّ، فحش، ناسزاگویی، استفاده از کلمات رکیک

 

 

منابع:
(۱) مثل مذمت علما و فقهای عظیم‌الشأن از اشخاص منحرف و بدعت‌گذاری همانند ابن عربی، قیصری، بایزید بسطامی، حسن بصری، معروف، طاووس، سفیان ثوری، ابراهیم ادهم، ابوحامد محمد غزالی، مولوی رومی، شمس تبریزی، شاه نعمت‌الله ولی، عطار نیشابوری، حسین بن منصور حلاج، و…
(۲) منهاج صالحین، ج ۲، ص ۱۶، م ۳۳
(۳) بدعت به این معناست که چیزی که مسلماً از دین است، نفی کند، یا چیزی که از دین نیست، وارد دین کند و فرقی نمی‌کند که این بدعت در فروع باشد یا در اصول. همچنین فرقی نمی‌کند در اصول اساسی باشد یا در اصولی که اعتقاد با آن ملاک کفر و ایمان نیست؛ مثل بسیاری از مبانی اعتقادی که جزو اصول دین یا مذهب به‌حساب نمی‌آیند، لکن جزو اعتقادات‌اند (مکاسب محرمه، ج ۲۱۵، ص ۲)
(۴) برگرفته از دروس خارج معظم‌له /  مکاسب محرمه، ج ۲۱۵، ص۲ / رساله آموزشی، ج2، ص۷۳
(۵) نشریه پیام دین، جزوه شوخی و مزاح، شماره ۴۸، ج ۲، ص ۱۶ / استفتاء خصوصی كتبی از معظم‌له / استفتائات استان‌ها

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا