أعلم مراجع تقلید از دیدگاه علماء
حضرت آیت الله العظمی عبدالله جوادی آملی
این حكیم متأله، از دانشمندان برجسته‌ی معاصر و از مفسران ژرف‌اندیش قرآن كریم، پس از پایان دروس دوره ابتدایی در سال ۱۳۲۵ه.ش وارد حوزه علمیه آمل شد و دروس مقدماتی حوزه را در آنجا آموخت. ایشان پس از ۴ سال به مدرسه مروی تهران رفت و از محضر شخصیت‌های علمی بزرگ آن عصر، همچون شیخ محمدتقی آملی، علامه حاج شیخ ابوالحسن شعرانی، محی‌الدین الهی‌قمشه‌ای و محمدحسین فاضل تونی بهره برد. وی در کنار دروس فقه و اصول، به فراگیری علوم عقلی و عرفانی نیز اهتمام ورزید و هم‌زمان، تدریس علوم اسلامی را آغاز کرد. پس از ورود به قم در سال ۱۳۳۴ه.ش، نهایی‌ترین دروس تخصصی حوزوی را در محضر استادانی چون آیت‌الله سید محمدحسین بروجردی، آیت‌الله سید محمد محقق داماد، آیت‌الله میرزا هاشم آملی، حضرت امام خمینی (قدّس سرّه) و علامه طباطبایی فراگرفت. وی ضمن تقریر درس خارج فقه آیتاللهالعظمی محقق داماد که بیش از ۱۴ سال به طول انجامید، کتاب‌های فراوانی از جمله «ولایت‌فقیه»، «کتاب الحج»، «کتاب الخمس»، «اسرار الصلوة» و «خمس رسائل» را تألیف کرد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، با حكمی از سوی امام خمینی (قدّس سرّه) در مسند قضاوت قرار گرفت و همچنین به عضویت شورای‌عالی قضایی درآمد. ایشان در انتخابات مجلس خبرگان رهبری (دور اول و دوم) نیز از سوی مردم استان مازندران به نمایندگی آن مجلس برگزیده شد.
————————————————————
متن دست‌نوشته‌ی معظمٌ‌له
بسمه تعالی شانه العزیز
اجتهاد و عدالت حضرت آیت الله جناب آقای حاج سیّد علی خامنه ای دامت برکاته مورد تأیید می باشد.
لازم است امت اسلامی ایّدهم الله در تقویت رهبری معظّم له در بذل نَفْس و نفیس در هیچگونه نثار و ایثار دریغ نفرمایند، لتکون کلمة الله هی العلیا، و السلام علی من اتّبع الهدی.
