ماجراهای فقه‌آموز (قسمت ۲۴)

﷽

#ماجراهای_فقه‌آموز (قسمت ۲۴)

داستان فقهی: مسئولیت پزشک

سجاد از زمانی که هفت سالش بود، با دل‌دردهایی شدید دست‌وپنجه نرم می‌کرد؛ دردهایی که او را ساعت‌ها مجبور می‌کرد زانوهایش را در شکم جمع کند و به طرف زمین خم شود. گاهی آنقدر درد شدید می‌شد که قدرت تکان خوردن هم نداشت. روزهای بسیاری، از مدرسه و امتحان می‌ماند، با اینکه سرشار از هوش و استعداد بود.

خانواده‌اش به پزشکان مختلف مراجعه کرده بودند، اما هیچ تشخیص دقیقی داده نشده بود.
حالا سجاد ۱۴ ساله، با نگرانی ، روی تخت اورژانس بیمارستان نشسته بود. درد شدید شکمش، ترس را در دل او و مادرش دوچندان کرده بود. مادر، با چشمانی اشکبار و دلی مضطرب، کنار او نشسته و بی‌وقفه دعا می‌کرد.

در همان لحظه، دکتر شایان وارد شد. با لبخندی آرام و نگاهی پر از مهربانی، کنار تخت سجاد نشست و گفت:
“نگران نباش، خیلی زود خوب می‌شی.”

دکتر شایان پس از معاینه دقیق، متوجه شده بود که مشکل سجاد نیاز به عمل جراحی دارد. او با صداقت و آرامش، تمام خطرات و مراحل عمل را برای خانواده توضیح دادو با اجازه و گرفتن رضایت آن‌ها، عمل را آغاز کرد.

ساعاتی بعد، سجاد با صدای دکتر شایان که اسم او را صدا می‌زد، با نفس تازه‌ای به هوش آمد. او که تا چند ساعت قبل از ترس و درد نمی‌توانست لبخند بزند به صورت دکتر لبخندی زد و چون هنوز اثر داروی بی‌هوشی از بین نرفته بود، دوباره به خواب رفت.

پدر سجاد به دکتر گفت:
“واقعا نمی‌دونم چجوری باید از شما تشکر کنم. شما…. .” او دیگر نتوانست ادامه دهد و اشک از چشمانش جاری شد. خوب به خاطر داشت تمام لحظاتی را که شاهد درد و رنج فرزندش بود…

دکتر شایان لبخندی زد و آرام گفت:
“پزشک بودن یعنی مسئول بودن برای جان انسان‌ها. هر تشخیص، هر نسخه، هر عمل و هر داروی ما می‌تواند زندگی کسی را تغییر دهد. از نظر شرع و قانون، پزشک ضامن سلامت بیمار است و باید با دقت و وجدان حرفه‌ای عمل کند.”

 ۱ شهریور – روز پزشک و بزرگداشت بوعلی سینا

✅ حکم شرعی:
حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای (دام‌ظلّه):
اگر روش تشخیصی پزشک معالج یا داروی تجویزی وی که مریض به اعتماد بر تجویز او استعمال نموده، موجب ضرر و عارضه شود، پزشک ضامن خسارت است.

در موارد ثبوت ضمان، اذن بیمار یا کسان وی تأثیری در ارتفاع و سقوط ضمان ندارد، ولی پزشکی که به دلیل آسیب‌زدن به بیمار ضامن است، اگر پیش از اقدام بر عمل جراحی یا هر عمل علاجی دیگر از بیمار یا از اولیای وی برائت از ضمان بگیرد، در این صورت ضامن نیست.

ولی اگر طبابتی نبود و فقط توصیف دارو کرده و مریض به اختیار خود اقدام به استعمال نموده، ضمانی در بین نیست.