سؤالات روزه

بقاء بر جنابت در ماه مبارک رمضان به‌صورت غیرعمد و سهوی و جهلی و فراموشی و نسیان ـ حکم روزه‌های جنب

پرسش:

با سلام خدمت استاد

شخصی که در ماه رمضان روزه گرفته؛ ولی غسل جنابتی که گردنش بوده رو فراموش کرده انجام بده یا بعد از چند روز فهمیده جنب شده، حکم روزه‌هایی که گرفته چیست؟ آیا قضا و کفاره دارد؟ خیلی ممنونم از شما.

 

نام مرجع تقلید:

آیت‌الله‌العظمی سیستانی (حفظه‌الله تعالی)

 

پاسخ:

با عرض سلام و ادب؛

باقی‌ماندن غیرعمدی بر جنابت تا اذان صبح در ماه مبارک رمضان اشکال ندارد و نیز کسی که از جنابت خویش اطّلاع نداشته است (جاهل به موضوع بوده، نه این‌‌که حکم جنابت را نمی‌دانسته) چنانچه در بین روز ماه مبارک رمضان یا بعد از آن متوجّه شود که جنب بوده و باحال جنابت روزه گرفته است، روزه‌اش صحیح می‌باشد. همچنین کسی که می‌دانسته جنب است و با اعتقاد به اینکه در اعضای بدنش مانعی نیست، غسل جنابت انجام داده و روزه گرفته، سپس در بین روز یا بعد از آن متوجّه شود که اتّفاقاً مانعی در اعضای بدن به هنگام غسل بوده یا به دلیل دیگری (به علّت جهل به موضوع)، غسلش باطل بوده، مثل اینکه بفهمد غسل برایش ضرر قابل‌توجهی داشته یا آب غسل نجس بوده است، روزه او صحیح می‌باشد و قضا نیز ندارد، ولی اگر با آن حال نماز خوانده نمازش باطل است. (۱)

اما اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش کند و بعد از یک روز یادش بیاید، باید روزه آن روز را قضا نماید و اگر بعد از چند روز یادش بیاید، روزه هرچند روزی را که یقین دارد جنب بوده قضا نماید، مثلاً اگر نمی‌داند سه روز جنب بوده یا چهار روز، باید روزه سه روز را قضا کند و اگر در همان روز یادش بیاید، باید روزه آن روز را تمام کند و احتیاط واجب آن است که در آن، قصد قربت مطلقه داشته باشد و علاوه‌برآن، قضا روزه (۲) را نیز باید انجام دهد.

خواندن  وظیفه کسی که سهواً فدیه‌ی سالانه‌اش را بعد ماه مبارک رمضان پرداخت می‌کرده

شایان‌ذکر است این حکم اختصاص به روزه ماه مبارک رمضان دارد و شامل سایر اقسام روزه نمی‌شود. (۳)

 

 

منابع:
(۱) العروة الوثقی، ج۳، کتاب الصوم، المفطرات، الثامن، ص۴۰، قبل از م ۴۹ / توضیح‌المسائل جامع، ص۵۵۵، م ۱۹۹۲
(۲) اگر فردِ جنب عمداً در ماه رمضان تا اذان صبح غسل نکند یا اگر وظیفه‏اش تیمّم است تیمّم ننماید، باید روزه آن روز را تمام کند و بنا بر احتیاط واجب، آن را به نیّت قربت مطلقه (یعنی خصوص روزه واجب را نیّت نکند؛ بلکه از مبطلات روزه پرهیز کند و قصدش از این کار به‌طورکلی قربةً الی الله باشد.) انجام دهد؛ سپس باید روز دیگری را نیز روزه بگیرد و چون معلوم نیست روزه آن روز دیگر، قضا است یا عقوبت، آن روز را نیز به نیّت قربت مطلقه روزه بگیرد. (العروة الوثقی، ج۳، کتاب الصوم، المفطرات، الثامن، ص۴۰، قبل از م ۴۹ / توضیح‌المسائل جامع، ص۵۵۵، م ۱۹۹۱ / المسائل المنتخبة، کتاب الصوم، فصل مفطرات، السابع من المفطرات، ص۱۲۷، قبل از م ۵۰۳، پاورقی ۱)
(۳) العروة الوثقی، ج۳، کتاب الصوم، المفطرات، الثامن، ص۴۲، م ۵۰ / همان، ص۴۵، م ۶۲ / المسائل المنتخبة، کتاب الصوم، فصل مفطرات، السابع من المفطرات، ص۱۲۷ و ۱۲۸، م ۵۰۶ / توضیح‌المسائل جامع، ص۵۵۶، م ۱۹۹۵

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا